WinterVuurplaats

Van Kerstmis 2004 tot Driekoningen 2010 ‘gebeurde’ op Landgoed Reehorst in Driebergen jaarlijks de WinterVuurplaats. Tussen 24 december en 6 januari organiseerden wij als een kleine ‘nomadische gemeenschap’ dit project in een winterkamp van Mongoolse tenten. Het was een plek waar je, rond de warmte van een houtkachel die mensen in de wintertijd samenbrengt, je handen en je ziel kon warmen, waar ruimte was voor gesprek, voor verhalen, voor er zijn.

Van oudsher werden de dagen tussen Kerstmis en Driekoningen als een bijzondere tijd in het jaar beschouwd, de dertien Heilige Nachten. Heilig omdat ze in de rust van de midwintertijd mensen de gelegenheid boden om zich te bezinnen en zich opnieuw te verbinden met hun levensintenties. Een tijd waarin volgens het traditionele kerstlied ‘de hemel openstaat’.

In onze tijd ervaart menigeen: ik sta als mens innerlijk alleen, er is geen algemeen principe, menselijk, goddelijk, noch kosmisch, dat me vertelt hoe ik mijn weg moet gaan. Er is geen hogerhand. Als ik als tijdgenoot bewust in de wereld wil staan, zal ik die weg zelf moeten scheppen en vormgeven. Maar ik ben niet de enige die als innerlijke pelgrim op weg is. De WinterVuurplaats wilde een kruispunt van wegen zijn voor deze eigentijdse pelgrims.

Deze 12+1 nachten (van 24 december tot 6 januari) vierden we in een paar prachtige Mongoolse gers (yurds), zodat de aarde dichtbij was, de hemel voelbaar en daartussen een houtkachel voor mensenharten en wintertenen. Elke avond stond de deur open, heetten we gasten welkom en nodigden we ieder uit deel te nemen en bij te dragen. Sommige avonden was er een voorbereid programma, andere avonden waren open voor wat er in het moment ontstond.

WinterVuurplaats was een initiatief van Erik Lemmens en werd georganiseerd door Linda Pijnacker, Roeland Troost, Diether Hammer, Minne Kruseman, Sjef Honer, Carolien Kerlen, Froit van der Harst, en een grote groep vrijwillige meewerkers. Het project werd mede mogelijk gemaakt door Antropia, Cultuur en Congrescentrum.